حسین صفارزادگان فیلمساز انیمیشن در گفت‌و‌گو با خبرگزاری «حوزه» درباره جایگاه و نقش انیمیشن در ترویج سبک زندگی قرآنی چنین اظهار نظر کرد: سینما و تلویزیون ما، علاوه بر این که نتوانسته مبلَغ سبک زندگی قرآنی در حوزه انیمیشن سازی باشد، به نوعی مروج زندگی غربی نیز بوده، البته نمی‌خواهم بگویم در این حوزه هیچ کاری تولید نشده، زیرا در این عرصه کارهای خوبی ساخته شده، اما تعداد این قبیل تولیدات در مقایسه با آثار گوناگون خارجی به اندازه ای کم است که نمی‌توان از آن انتظار کارایی خاصی را داشت.

*شبکه پویا، مکانی برای انیمیشن های خارجی

وی افزود: اگر مدت زمانی که انیمیشن‌های خارجی از شبکه پویا پخش می‌شود را با زمان پخش آثار داخلی مقایسه کنیم، به خوبی متوجه خواهیم شد که در این زمینه ما تا چه اندازه کم کار هستیم. نکته تاسف ‌آورتر اینکه ما تنها نظارت را به امور ظاهری خلاصه کرده‌ایم، البته این توجهات هم لازم است، اما ضربه جدی تر زمانی زده خواهد شد که تفکر و سبک زندگی غربی در جامعه رواج داده شود.

*اختصاص زمان نامناسب به تولیدات داخلی

این فیلمساز انیمیشن در پاسخ به اینکه پر کردن آنتن دلیل پخش آثار خارجی در سیماست، گفت: قبول دارم برای پر کردن آنتن، مجبوریم از آثار خارجی هم استفاده کنیم، اما این اتفاق می تواند کارشناسانه تر رخ دهد. ابتدا این‌که ساعت پخش کارهای مورد نظر به نحوی انتخاب شوند که بهترین زمان‌ها به تولیدات داخلی اختصاص پیدا کند. دوم این که از محصولات استفاده شود که به لحاظ فرهنگی با ما قرابت بیشتری داشته باشد.

*آسیب از سینمای انیمیشن داخلی برای رقابت با تولیدات خارجی

این دارنده جوایز مختلف جشنواره‌های انیمیشن تاکید کرد: ما نباید خود را به آغوش تولیدات روز جهان بسپاریم، چون اگر این راهکار صحیح بود، باید سینمای ما نیز محلی برای جولان محصولات هالیوودی بود، اما با حمایت از سینمای ملی برای خود جایگاهی در سینمای جهان کسب کردیم. این اتفاق در حوزه انیمیشن نیز می تواند رخ دهد، زیرا هم پتانسیل آن را داریم هم اینکه مخاطبان لازم در این حوزه مهیا هستند.

وی درباره قدرت تاثیرگذاری انیمیشن گفت: چند سال پیش بهرام عظیمی مجموعه ای انیمیشن را به سفارش تلویزیون تولید کرد که در آنها به واسطه شخصیت «سیا ساکتی» فرهنگ راهنمایی و رانندگی به مردم آموزش داده شد. در آن زمان این انیمیشن ها به شدت مطلوب نظر تماشاگران واقع شد.  این اتفاق می‌تواند در حوزه سبک زندگی نیز رخ دهد، به شرطی‌که همانند آن کارها در تولیدات مورد نظر از شعار گویی پرهیز شود.

وی اضافه کرد: برای درک بهتر می‌خواهم مثالی بزنم که تا حدود زیادی تاثیرگذاری انیمیشن را برایمان آشکار می‌کند. بیش از دو دهه پیش کارتون فوتبالیست ها از تلویزیون کشورمان پخش می‌شد. انیمیشنی که به شدت در نزد کودکان محبوب بود و تا به امروز نیز جذابیت خود را حفظ کرده است، اما تاثیر آن تنها به زمان پخش آن اثر خلاصه نشد، بلکه شرایطی فراهم آورد تا ما بعد از دو دهه شاهد حضور بسیاری از فوتبالیست‌های خود در خارج از کشور باشیم. این مثال ورزشی را زدم تا بگویم انتظار رواج سبک زندگی قرآنی خواسته‌ای غیر معقول از سینمای انیمیشن نیست، بلکه تنها کافیست آن را باور کنیم تا بسیاری از مشکلات برایمان حل شود.

*توجه به کارکردهای اقتصادی انیمیشن

صفار زادگان در بخش دیگری از سخنان خود تصریح کرد: معتقدم توجه بیشتر به سینمای انیمیشن جدا از دست آوردهای معنوی، کارکرد اقتصادی نیز برایمان به همراه خواهد داشت. این اتفاق می‌تواند هم شکل داخلی داشته باشد هم این‌که بازار خارجی را برایمان مهیا کند. برای این گفته فیلم سینمایی «شاهزاده روم» را مثال می‌زنم. این اثر در زمان اکران توانست تماشاگران بسیاری را به سالن های سینما بکشاند. دلیل آنهم جدا از موضوع فیلم که درباره مادر امام زمان (عج) بود، به کیفیت کار بر می‌گشت که در استانداردهای بالای سینمایی تولید شده بود. برای همین اگر بتوانیم تعداد این قبیل آثار را بیشتر کنیم، مطمئن باشید بسیار از کشورهای مسلمان پذیرای کارهای ایرانی خواهند بود.

این سینماگر در انتها تصریح کرد: مهمترین شرط برای خلق یک اثر خوب در حوزه انیمیشن دو چیز است: اول امکانات و دوم وقت. اگر این دو خواسته فراهم باشد، مطمئن باشید انیماتورهای ایرانی هیچ چیزی به لحاظ دانش از همتایان خارجی خود کم ندارند، پس توصیه من به نهادهای دولتی که دغدغه کار فرهنگی دارد این است که سینمای انمیشن را جدی بگیرند.