به گزارش گروه ترجمه خبرگزاری «حوزه» ، یمن با نام رسمی جمهوری یمن، کشوری در جنوب غربی آسیا و در جنوب شبه جزیره عربستان واقع در خاورمیانه، و پایتخت آن شهر صنعا است. جمعیت یمن حدوداً ۲۹ میلیون و ۸۳۰ هزار نفر است که بیش از ۹۹ درصد آن را مسلمانان تشکیل می دهند.
در ایام ماه مبارک رمضان ، بخشش، اعمال خیریه و اشتراک غذا برای مردم امری بسیار مهم است. حتی فقرا مقداری از غذاهای خود را با همسایگان خود تقسیم می کنند.
یمن کشوری از قوم های ساده است و ماه رمضان زمان جمع شدن آنها گردهم بوده است. مردم به جای ترس و وحشت در این ماه، از شادی و هیجان پر می شدند و با وجود اینکه سال ها جنگ و ویرانی سرزمین زیبای یمن را دربرگرفته و حملات یک جانبه عربستان سعودی، این مردمان ساده زیست را به ستوه آورده است، اما هم چنان سبب نشده آنان رمضان و سنت هایش را فراموش کنند.
شب قبل از ماه رمضان ، همه در بیرون از خانه ها هستند و آخرین آماده سازی ها را انجام می دهند. سر و صداها و عمدتا خوشحالی کوچه ها را پر می کنند.
خانم ها در منزل غذاهایی چون سمبوسه برای روز بعد آماده می کنند. بچه های هیجان زده برای بازی کردن در خیابان ها می چرخند و مردان جوان در حال بحث و گفتگو هستند. هیچ کسی در شب های ماه رمضان در یمن نمی خوابد.
غذاهای رمضانی در یمن
زنان که روزه هستند برای نمازهای روز از خواب بیدار می شوند و شروع به آماده شدن برای افطار می کنند. نان «لوهو» ، یک نان کرپ نازک که سپس با گوشت و فلفل و لبان (ماست) خورده می شود. غذاهای دیگری نیز در ایام رمضان در یمن مشهور هستند: ماکاسکاس (تکه های نان با مخلوط کشمش و آجیل) و شافوت (ظرف ماست با آویشن که با نان خورده می شود).
شهرهای یمن به گونه ای ساخته شده اند که تمامی نیازهای مردم در فاصله نزدیک قرار دارد و هر کس هر خریدی که داشت می تواند با پای پیاده خودش را به مغازه ها برساند و خرید خود را انجام دهد.
بنابراین ، درست در هنگام افطاری همه چیز شلوغ و پر سرو صدا است. مردم در تلاشند. آن ها یا برای خرید مواد غذایی برای لحظه آخر اقدام می کنند یا فرزندان خود را به خانه همسایه می فرستند تا ببینند سموسه ای دارند یا خیر؟! زیرا خودشان زمان کافی برای تهیه برخی اقلام نداشته اند.
به همین دلیل در یمن شما همیشه می توانید ماه رمضان را در اطراف خود احساس کنید. خیابانها دائماً پر و سرشار از انرژی هستند.
آماده سازی افطار باید نیم ساعت قبل از اذان مغرب انجام شود. فراخوانی برای نماز مغرب و پس از آن نوبت نماز و مناجات است و خانم منزل برای ساکنان اسفند روشن می کند.
هیچ کس در شب های رمضان در یمن خواب نیست
اگر خویشاوندی از کشور دیگری بازدید کند ، خانواده به طور وسیع تری در کنار هم جمع می شوند. از عموزاده ها، عمه ها و عموها با بشقاب های گرم غذا استقبال می شود. برای سفره غذا پارچه ای روز زمین پهن شده و غذا روی آن گذاشته می شود و همه دور هم جمع می شوند تا غذا بخورند.
به طور سنتی بشقاب ها کوچکی از هر غذا گذاشته می شود تا تمام غذا خورده شود. بنابراین غذای اضافی وجود ندارد که به هدر برود. غذاهای کوچکتر را نیز آسان تر می توان اشتراکی خورد.
صدقه در رمضان
برای یمنی ها صدقه در ایام ماه رمضان و همچنین شریک شدن سفره های غذا بسیار مهم است. حتی افراد فقیر هم مقداری از غذایشان را با همسایگان به اشتراک می گذارند و ضروری است که خانواده در این ماه از مردم دعوت کند. البته اکنون یمن در شرایط سختی قرار گرفته و اکثر کارمندان برای دریافت حقوق هایشان در تقلا هستند اما روحیه یمنی ها هنوز این سنت ها را در خودش زنده نگه داشته است.
پس از افطاری
بعد از افطار ، مردم در خیابان ها سرازیر شده و این نشانگر آغاز سنت دیگری به نام سیمار (پاتوق های شبانه) است. برخی از مردان به سمت مجلس ها (مکان های گردهمایی که معمولاً در مجاورت خانه اصلی قرار دارند) می روند. آقایان تا زمان فجر (نماز سحر) بیدار میمانند، سپس وضو می گیرند و برای نماز خواندن به مسجد می روند و برای روز دیگری از روزه آماده می شوند.
زنان از خانه های یکدیگر دیدن می کنند. هر کدام یک بشقاب شیرینی را به همراه می آورند و میزبان انواع مختلفی از نوشیدنی ها مانند شیر ، چای و شربت را به میهمانان عرضه می کند.
عید فطر
شب قبل از عید ، هیجان آشکار می شود. کودکان لباس های عید را که از قبل انتخاب کرده اند به تن می کنند و در تخت خواب با همان لباس ها می خوابند تا زمان عید فرا رسد و به همین اندازه مشتاق از راه رسیدن عید سعید فطر هستند. لباس های جدید عید به عنوان راهی برای برکت سال جدید دیده می شوند.
این سنت ها هنوز در میان مردم دیده می شود و حتی تجاوزهای متوالی رژیم سعودی سبب نشده خانواده ها آیین رمضانی را به فراموشی بسپارند و هیچ یک از اعضای خانواده با لباس های قدیمی خانه را ترک نمی کند.
به راحتی می توان فراموش کرد که یمن زمانی برای شادی وسرزندگی بوده و با نشانه های مداوم مرگ ، قحطی و وبا سرشار نبوده است. اما هنوز امید و اعتقاد در قلب یمنی ها زنده است.
