به گزارش خبرنگار خبرگزاری حوزه، سمیه عالمی در بیست و نهمین جلسه از سری جلسات عصرانه های داستان که از سوی حوزه هنری قم و دفتر نشر معارف، چهارشنبه، ۱۸ تیرماه و در محل فروشگاه پاتوق کتاب در قم برگزار شد،بیان داشت: متأسفانه در آثار نویسندگان معاصر تقلید و تکرار روش ها و تکنیک های نویسندگان سابق را شاهد هستیم، ولی شیوه ی نوشتار این کتاب، شیوه ای متفاوت و متناسب با زمانه ی حال حاضر و مخاطب امروزی است.
وی با بیان این که جمله بندی های این کتاب مناسب و مورد پسند قشر نوجوان است، گفت: رمان شکار هیولا، در عین حال که یک داستان است، یک سند تاریخی از یک پیروزی بزرگ هم هست. در این کتاب مدلی از شاهنامه ی زمان خودِ نویسنده برای مبارزه با افکار مهاجم و معاند وطنش به رشته ی تحریر درآمده و در آن، نگه داشتن و حفظ هویّت ایرانی به وضوح دیده می شود.
این نویسنده ی دفاع مقدس، عنوان کرد: در این کتاب، روایت داستان از سمت مقابل اتفاق می افتد و این یک مواجهه ی خوب و جذاب است و یک پیرنگ پویا برای مخاطب ایجاد می کند و او را به دنبال داستان می کشاند.
این بانوی داستان نویس گفت: در این رمان، ایران به عنوان منجی شرق و غرب از جهت جغرافیایی به نمایش گذاشته شده است.
وی اظهار داشت: در همین اوضاع سخت اقتصادی، سیاسی و اجتماعی که از هر سو به کشور ما دارد وارد می شود، نویسنده می خواهد، از طریق این کتاب به مخاطب انرژی ببخشد، روحیه ی او را بازیابی و او را امیدوار کند. این نوع حرکات را از نویسندگان دیگری هم دیده ایم، مثلا در دوران پر آشوب کشور فرانسه در قرن ۱۹، ویکتور هوگو با خلق اثر بینوایان، در چنین نقطه ای ایستاده و سعی در امیدبخشی به مردم کشورش دارد.
عالمی گفت: کتاب شکار هیولا می تواند التیام بخش دردها و رنج های این روزهای مردم ما باشد. عزّت نفس، اعتماد به نفس و شور و هیجان در تمام لایه های این اثر حاکم است و تا آخر آن حس می شود و این می تواند به خوبی با قشر نوجوان ارتباط برقرار نماید.
در ادامه، عالمی به انتقادات خود در مورد این کتاب پرداخت و تصریح کرد: نکته ی مورد انتقاد، تقدیمیّه ی این کتاب است که بهتر بود در پایان آن می آمد. از آنجا که ما ایرانی ها را در دنیا، دشمنان دارند بنیادگرا و متحجّر معرفی می نمایند، بهتر بود تقدیمیّه ی این کتاب بعد از داستان جذّاب آن و اقناع مخاطب می آمد.
وی گفت: نکته ی دیگر اینکه بهتر بود در این داستان بعضی عنوان ها و القاب که برای سایر ملل محسوس و آشنا نیست و در این کتاب هم بدون پانویس ذکر شده اند، یا نمی آمدند و یا به نحوی دیگر می آمدند.
سمیه عالمی افزود: برخی اعتقادات ما زیاد و به طور مکرّر در این کتاب آمده و این در حالی که ممکن است این تکرار زیادِ باورها برای مخاطب خسته کننده باشد.
این نویسنده در پایان، به عدم تفاوت جدی در ادبیات شخصیت های مختلف داستان اشاره کرد و گفت: شخصیت های داستان در دو گروه مقابل هم، متأسفانه به طور کامل ادبیات متفاوتی نسبت به هم ندارند، تقریباً با یک ادبیات با هم صحبت می کنند، و به طور کامل محسوس نیست که این دو گروه از دو کشور، دو فرهنگ و دو تمدّن متفاوت، رو در روی هم قرار گرفته اند.
