خبرگزاری حوزه ـ دعای روز بیست و نهم ماه مبارک رمضان 《اللهم غشنی فیه بالرحمة خدایا در این ماه مرا به مهر خویش در برگیر》
من طالب آغوشی هستم پر از آرامش...
و خواهان مهر و محبتی هستم، بدون منت...
و خواستار عشق و علاقه‌ای هستم، خالصانه...
همه‌ی عالم را پی نیاز خویش گشتم و جز تو کسی را نیافتم که عاشقانه، خالصانه و بی‌منت، مرا بخواهد و به من بیش از من به خودم مشتاق و دلسوز باشد...
بارپروردگارا، جز تو، بنده سر و جان را در هوای جمال و جلال کدام حقیقت باید سودا کند، تا محبت ابدی و عشق متعالی ثمر دهد، و لذت پایدار و خوشبختی ماندگار به بار آورد؟
حکما معتقدند؛ حب خداوند به بندگان، ناشی از حب او به ذات خویش بوده و خداوند افعال خویش را دوست می‌دارد و چون مخلوقاتش، نتیجۀ فعل اویند، آنها را نیز دوست دارد...
پس من از تو هستم و تو جدای از من نیستی و شاید هم من جزئی محدود از تو هستم و تو قسمت بی‌نهایتی از من و نیز شاید به آرامی بتوان گفت؛ من تو هست و تو نیز من...
و البته که در این مقوله بین فلاسفه و عرفا و فقها اختلافاتی فراوان وجود دارد و الله اعلم...
در حدیثی قدسی به نقل از حضرات اهل‌بیت علیهم‌السلام آمده‌است که خداوندمتعال میفرماید: ای داود، به بندگان زمینی من بگو: من دوست کسی هستم که دوستم بدارد و هم‌نشین کسی هستم که با من هم‌نشینی کند و همدم کسی هستم که با یاد و نام من اُنس گیرد و همراه کسی هستم که با من همراه شود، کسی را برمی‌گزینم که مرا برگزیند و فرمان‌بردار کسی هستم که فرمان‌بردار من باشد. هر کس مرا قلباً دوست بدارد و من بدان یقین حاصل کنم او را با خود بپذیرم (و چنان دوستش بدارم) که هیچ‌یک از بندگانم بر او پیشی نگیرد. هر کس به راستی مرا بجوید، بیابد و هر کس جز مرا بجوید، مرا نیابد. پس ای زمینیان! رها کنید آن فریب‌ها و اباطیل دنیا را به کرامت، مصاحبت، هم‌نشینی و همدمی با من بشتابید و به من خو گیرید تا به شما خو گیرم و به دوست داشتن شما بشتابم. مسکن الفوائد، شهید ثانی
و صد البته که من لایق محبت تو نیستم، اما محبت به عباد سزاوار چون تو خدای است...
هزار عیب و دوصد نقص در وجودِ من است / تو با نگاهِ محبت مرا تماشاکن
《وارزقنی فیه التوفیق والعصمة
و توفیق انجام کارهای خیر و عصمت از گناه را روزی‌ام فرما》
من توفیق طاعت و ترک معصیت را از تو مسئلت دارم که اگر تو نخواهی، بنده هرگز حال عبادت و اطاعت نخواهدیافت و اگر تو رهایم کنی و بین من و گناه حائل نشوی، بنده مدام در ورطه عصیان غوطه‌ور خواهد بود...
امیرالمؤمنین علیه‌السلام میفرماید:
هرگاه خداوند خوبی بنده‌ای را بخواهد به او توفیق می‌دهد تا عمرش را در بهترین کارهایش سپری کند و شتافتن در طاعت او، پیش از فرا رسیدن مرگ را روزیش میگرداند. میزان‌الحکمه
یارب، آنان که در مسیر تو گام نهادند نه فقط به کوشش خود بوده که به توفیق تو بوده و آنان که دست از گناه شستن نه فقط به اراده خود بوده که تو دست‌گیری‌شان نمودی...
و تو در کتاب شریفت فرمودی؛ که اگر یوسف‌نبی دامن خویش به گناه نیالود از آن جهت بود که تو با برهان برنده خویش او را استمداد فرمودی
وَلقد هَمَّت به وَهَمَّ بها لولا أَن رأَی بُرهَانَ رَبِّهِ کذلکَ لِنَصرِفَ عنهُ السُّوءَ وَالْفَحشَاء إِنهُ مِن عِبادِنا الْمُخلَصِین. سوره یوسف
و در حقیقت [آن زن] آهنگ وی کرد، و [یوسف نیز] اگر برهان پروردگارش را ندیده بود، آهنگ او می‌کرد. چنین [کردیم] تا بدی و زشتکاری را ازاو بازگردانیم، چرا که اواز بندگان مخلص مابود.
پس تو ای رب‌الارباب مرا نیز دریاب...
《وطهر قلبی من غیاهب التهمة
و قلب مرا پاک کن از زشتی‌های تهمت》
قلب مرا پاک کن از پلیدی‌های تهمت...
و مرا دور کن از منفی‌نگری و بینش‌های ناصواب...
پیامبر خدا فرمودند:هر کس به مرد یا زن باایمانی بهتان بزند یا درباره‌ی کسی چیزی بگوید که در او نیست خداوند در قیامت او را بر تلی از آتش قرار می‌دهد تااز آنچه گفته است خارج شود. و از عهده‌ی گفته‌ی خود بیرون آید. وسائل الشیعه
امروز شیطان برای رواج تهمت، غیبت و دروغ در جامعه اسلامی، ابزاری جدید به‌دست آورده‌است و به وسیله فضای مجازی و شبکه‌های اجتماعی این گناهان کبیره را به سادگی گسترش می‌دهد و آبروی بندگان خداوند که حرمتشان از خانه خدا هم افزون‌تر است را به راحتی می‌ریزد
گویا مومنین فراموش کرده‌اند که تهمت، غیبت و دروغ از گناهان کبیره و حق‌الناسی جبران‌ناپذیر است چه در فضای مجازی باشد و چه حقیقی...
و گویا ما سربازان بی‌مزد و مواجب شیطان شده‌ایم که اینچنین بی‌پروا دست به انتشار گسترده مطالبی میزنیم که از صحیح بودن آنها بی‌اطلاعیم...
《یا رحیما بعباده المومنین
ای مهربان به بندگان با ایمان》
و من مومنم به وحدانیت تو و به نبوت محمد و به ولایت علی و آل علی، پس به من رحم کن ای ارحم‌الراحمین
محمدصادق‌ناطقی
