محسن اسلامزاده، کارگردان سینما و تلویزیون در گفتوگو با خبرگزاری حوزه گفت: متأسفانه ظاهرگرایی در مستندسازی دینی به امری رایج تبدیل شده است. این موضوع را در چندین جشنوارهای که موضوعی دینی داشتهاند و من به عنوان هیئت انتخاب یا داوران در آنها حضور داشتهام به وضوح مشاهده کردهام. برای مثال اخیراً در فستیوالی حضور داشتم که عنوان دینی داشت اما اکثر تولیدات به نحوه ساخت علائم مذهبی یا مناسک مختص شده بود.
وی افزود: برای اینکه نگاه به موضوعات دینی در آثار مستند و کوتاه شکلی فاخرتر به خود گیرد فیلمسازان علاوه بر داشتههای علمی باید در عرصه علوم اجتماعی نیز به غنای لازم دست پیدا کنند، چون اگر سینماگر بتواند نیازهای فرهنگی و اجتماعی جامعه را به درستی بشناسد بهتر خواهد توانست آنها را ارزیابی کرده یا اینکه به آن توجه کند.
این سینماگر ادامه داد: بهترین مثال برای سطحینگری در موضوعات دینی به مستندهایی مربوط میشود که در آنها راهپیمایی اربعین مدنظر قرار گرفته است. اگر به عمده کارهای این حوزه نگاه کنید متوجه خواهید شد اکثر آثار صرفاً به پیاده روی نظر دارند درصورتیکه زوایایی بسیاری این معنا را در بر گرفته که میشود به آن نظر کرد اما ترجیح فیلمسازان این است راحتترین مسیر را که همان نگاه مستقیم است را پیش گیرند.
وی تأکید کرد: سالهاست مشغول فیلمسازی هستم اما هنوز به خودم این اجازه را ندادهام تا مستندی پیرامون اربعین جلوی دوربین برم چون معتقدم در این راستا باید بهترین افراد ورود کنند و من هنوز خود را واجد این شرط نمیدانم اما متاسفانه این عرصه به محلی برای تجربه اندوزی در آمده است. این موضوع یکی دیگر از آسیبهای تولیدات دینی در امر فیلمسازی است.
اسلامزاده در انتها بیان کرد: حمایت از تولیدات دینی در فیلمسازی دینی باید با انگیزه کیفی صورت گیرد تا منتج به اتفاقی مطلوب شود والا اگر قرار باشد تنها کمیت مورد نظر باشد شاهد کارهایی خواهیم بود که نتیجهای جز پر کردن کارنامه مدیران نخواهد داشت. درضمن کارهای بیکیفیت مخاطب را از این تولیدات دور میکند، زیرا بیننده وقتی کارهای تولیدی را بیکیفیت ببیند دیگر به آن ژانر و موضوعات گاه مثبت نخواهد داشت.
انتهای پیام