به گزارش خبرنگار خبرگزاری «حوزه» در تهران، دکتر منوچهر صدوقی سها عضو شورای علمی انجمن آثار و مفاخر فرهنگی در مراسم بزرگداشت آیت الله میرزا ابوالحسن جلوه که در تالار شهید مطهری انجمن آثار و مفاخر فرهنگی تهران برگزار شد، با اشاره به ادوار فلسفی در تاریخ ایران گفت: فلسفه اسلامی در ایران دورههای مختلفی را گذرانده است که شامل؛ دوران ترجمه آثار یونانی به زبان عربی، ظهور فارابی، ظهور ابن سینا، ظهور غزالی و ضربهی عمیقی که به فلسفه وارد کرد و باعث شد که دیگر در اهل سنت فلسفه پا نگیرد. اما درکنار آن همچنان فلسفه در ایران باقی ماند و حتی اعتلا پیدا کرد.
وی افزود: دوره بعدی دوران فترت است که عدهای آن را مکتب شیراز نیز میدانند و اثری از فلسفه ابن سینا دیده نمیشود و حکمای آن به کلام تمایل دارند. بعد از آن دوره ی نزدیکی به ظهور میرداماد است و بعد دوران ملاصدرا. پس از صدرا حدود دویست سال ایام سیاهی سیطره پیدا کرد و اسم آن را اساتید واسطه نیز گذاشته بودند. و در نهایت دوران آخوند مولوی نوری است.
این استاد حوزه و دانشگاه ادامه داد: آخوند در حوزه اصفهان تدریس میکند و خان مروی مدرسه مروی را تهران میسازد و از او میخواهند که به تهران بیایند تا درس بدهد. اما او به خاطر دوهزار شاگرد فلسفه خود در اصفهان، آنجا را ترک نمیکند. اما به جای خود جایگزینی را میفرستد و به این گونه حوزه بی نظیر تهران شکل میگیرد. حوزه تهران چندین ویژگی خاص دارد که به تعدادی از آنها اشاره خواهم کرد.
صدوقی سها افزود: عدهای حوزه تهران را به نام مکتب تهران میشناسند. این فکری غلط است زیرا در تهران مکتبی وجود ندارد. مکتب زمانی هست که افراد خاصی با بینش خاصی در جغرافیای خاصی فعالیت کنند. اما در حوزه تهران از حکمت متعالیه، مشاء، عرفان تا ریاضی و موسیقی وجود دارد.
وی گفت: دوم توجه حوزه به زبان فارسی است برخلاف سنت عربی نویسی کتب فلسفی در ایران. سوم توجه به تفسیر عرفانی قرآن کریم است. و چهارم توجه به احادیث معرفتی اهل بیت(ع) است. دیگر خصیصه آن شاعر بودن حکمای تهران و ذوق لطیفشان است.
صدوقی سها در پایان خاطرنشان کرد: ویژگی دیگر حوزه تهران آشنایی ایرانیان با حکمت غربی و همچنین تفکیک عرفان و تصوف در مدرسه است.
خبرنگار: فاطمه اسماعیلی